Een bruidegom bereidt zich voor op zijn huwelijk. Zijn moeder kan moeilijk wennen aan het idee van zijn vertrek. Ze leeft in het verleden, geobsedeerd door het familiebedrijf en verteert door verdriet na de gewelddadige dood van haar man en oudste zoon. Zij zint op wraak op de familie die haar leven heeft verwoest.
Terwijl de bruid zich klaarmaakt voor haar grote dag, galoppeert haar vroegere minnaar Felix elke nacht langs haar raam. Is de hartstocht tussen beiden iets van het verleden? Kan de aankomende bruiloft eindelijk vrede brengen tussen de gekrenkte families? Of wordt de bloedwraak alleen maar verder aangewakkerd?
Maistiid is een tragisch poëtische bewerking van García Lorca’s “Bloedbruiloft”. Liefde en verlangens strijden tegen een rauwe en verkrampte realiteit. In deze verstikkend groene wereld voeren zowel gestold als vloeiend bloed de boventoon, en vlijmscherpe messen altijd zoekend naar een nieuw doel. Maistiid laat het slagveld zien dat ons rest wanneer de individuele vrijheid bekneld raakt in het net van traditionele normen en waarden, heersende omgangsvormen en duistere familievetes
In brêgeman riedt him ta op syn houlik. Syn mem kin der net oan wenne dat hy fuort gean sil. Sy libbet yn it ferline – it famyljebedriuw hat har yn ‘e macht – en wurdt opfretten troch it fertriet dat har man en âldste soan sa wreed om it libben kaam binne. Sy sint op wraak op de famylje dy’t har libben fernield hat.
Wylst de breid har klearmakket foar har grutte dei, fjouweret har eardere frijer Felix alle nachten by har rút del. Is de hertstocht tusken har beiden wat út it ferline? Kin de oansteande brulloft lang om let frede bringe tusken de famyljes, dy’t sa bot op it sear kaam binne? Of wurdt de bloedwraak allinnich mar fierder oanboaze?
Maistiid is in tragysk poëtyske bewurking fan García Lorca’s “Bloedbruiloft”. Leafde en langstme stride tsjin in rauwe en ferkrampte wurklikheid. Yn dizze ferstikkend griene wrâld fiere sawol stjurre – as rinnend bloed de boppetoan en flymscherpe messen altyd sykjend nei in nij doel. Maistiid lit it slachfjild sjen dat oerbliuwt as de frijheid fan de minske betize rekket yn it net fan tradysjonele noarmen en wearden, hearskjende omgongsfoarmen en tsjustere famyljefetes
Federico Garcia Lorca is één van de belangrijkste dichters en toneelschrijvers uit de Spaanse literatuurgeschiedenis. Zijn gedichten en theaterstukken zijn dan ook in vele talen vertaald, onder andere naar het Nederlands en het Frysk en zijn thematiek, zijn poëzie en het plattelandskarakter van zijn stukken lenen zich heel goed voor voorstellingen in Friesland.
Bloedbruiloft werd echter geschreven in 1933 en dat doet de vraag oprijzen of de thematiek van een tekst uit de jaren dertig van de vorige eeuw nog aantrekkelijk kan zijn voor een hedendaags publiek.
Wij kiezen ervoor om de tekst van Lorca te hervertalen en te verplaatsen naar een eigentijdse Fryske situatie.
In schrijver en dramaturg Bouke Oldenhof vonden we de uitgelezen persoon om dit te bewerkstelligen.
De uitgestrekte droge wijngaarden van Lorca worden de groene weiden en maisvelden van Friesland. Net als Lorca willen we een poëtisch universum oproepen. In het geval van onze voorstelling bestaande uit mais, messen en paarden, elk met zijn eigen metaforische kracht…